Hz. Musa(as), Hz. Şuayb’ın(as) kızlarının hayvanlarını sulamasına yardım edince kızlar eve dönüp kendisine yardım eden bu gençten bahsettiler. Hz. Şuayb ta bu genci merak edip çağırması için kızını gönderdi. İşte bu çağırma ve beraber eve dönme esnasında yaşanan edep örneklerinden birisi:
Şuayb Aleyhisselâm, kızlarından birisine: “Git, onu, bana çağır!” diyerek onlardan birisini (Mûsâ Aleyhisselâma zevce olacak olanını) ona, gönderdi. O da, yüzünü örtüp utangaç bir halde Mûsâ Aleyhisselâmın yanına vardı. Ona: “Bize yaptığın sulama hizmetinin ücretini sana ödemesi için, Babam, seni, çağırıyor!” dedi. Çağırılma sebebi hakkındaki söz, Mûsâ Aleyhisselâmın hoşuna gitmediğinden, önce, davete icabet edip gitmek istemedi ise de, orasının, yırtıcı ve vahşî hayvanların durağı korkunç bir yer olduğunu düşünerek, onunla gitmekten başka çâre bulamadı.
Kalkıp ona: “Haydi, yürü!” dedi.
Kız, yolu göstermek için öne düşüp yürüdü. Mûsâ Aleyhisselâm da, onu, tâkıb etti. Giderlerken, rüzgâr, kızın eteğini hafifçe kaldırınca, Mûsâ Aleyhisselâm, onun arkasından yürümek istemedi. “Ey Allâhın kulu kadın! Sen, arkamda yürü! Yanılırsam, yanıldığım zaman, sen, bana sözünle, doğru yolu buluncaya kadar, ayaklarıma atacağın çakıl taşları ile yol göster.”
İşte Hz. Musa’nın bize örnek olacak bir edeb örneği. Fazla konuşmak istemediği için işaretle yolu göstermesini istiyor.
Bkz. Mustafa Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, II/16-18
Yorum bırakın